Macht is een lastig ding. Je moet over het algemeen erg je best doen om het te krijgen en als je het eenmaal hebt verworven, kan je het zo weer kwijtraken. Doordat je geld op is, je baan weg, je leger weggelopen of je dictatuur omvergeworpen. En dan ben je helemaal machteloos. Denk aan de Irakese dictator die zich in een put verschool en zonder macht niets méér was dan een bange man, afhankelijk van de nieuwe machthebbers.

Macht is verbonden met ‘buiten’.   

Macht is altijd verbonden met iets buiten je: geld, een baan, een troon, een leger.  Als je dus macht hebt, moet je werken om machtig te blijven. Dat doe je door meer geld, meer leger etc. te verwerven zodat je nog machtiger wordt en het voor een ander nog moeilijker is de macht van je af te pakken. Iedereen die wel eens Risk speelde – of Monopoly –  weet dit.  En het houdt nooit op, want als je macht hebt, dan wil je die houden. Dus je denkt ver vooruit en je houdt rekening met toekomstige bedreigingen die je probeert te voorkomen of te elimineren voordat ze tot wasdom komen.  Eigenlijk ben je als machthebber dus de hele tijd op je hoede.

Kracht komt van binnen                                                                                                                                                        Kracht daarentegen is verbonden met je binnenwereld, met je ziel. Kracht kan niet struikelen en is niet, zoals macht, afhankelijk van omstandigheden. Kracht heeft geen externe hulpbronnen nodig en voedt zichzelf. Kracht houdt ook niet zomaar op te bestaan (macht wel, denk aan alle recente omwentelingen). Kracht is slechts voor zover de ziel zichzelf kan uiten via het denken,  verbonden met denken. Zolang je leeft, zolang als je ziel in je lichaam aanwezig is, heb jij kracht, ben je kracht, ben je verbonden met jouw kracht.

Kracht kan machteloos lijken. Denk aan Mandela op Robbeneiland, denk aan Gandhi en Moeder Theresa. Machthebbers kijken vaak smalend naar krachthebbers of… sluiten ze op als de krachten te lastig worden.

 Kracht is vrij

Om nog even bij Mandela te blijven: de eerste jaren in de gevangenis waren niet makkelijk. Waarschijnlijk voelde hij zich machteloos. Zijn macht was – vóór zijn gevangenschap- die van een vakbondsleider, macht door massa en getal. Zijn kracht was nog niet zichtbaar, waarschijnlijk ook nog niet voor hemzelf. Op Robbeneiland voerde hij een strijd met zijn angsten en demonen en vond zijn kracht. Hij ontdekte dat kracht niet vanuit het denken komt, maar van binnenuit van het wezen dat je bent. Hij ontdekte dat kracht vrede is,  vrij is, niet gevangen kan worden en onvervreemdbaar met de ziel die je bent verbonden is. En hij ontdekte dat kracht en verbinding samengaan. In eenzaamheid en afzondering leerde hij zijn kracht kennen – de zachte, relativerende, vredige, verbindende kracht die het hele land zou veranderen – en ontwikkelen

Natuurlijk wist hij toen nog niet dat hij later de eerste zwarte president van Zuid-Afrika zou worden en dat hij de geschiedenis in zou gaan als een heilige. Hoe kon hij dat weten? Hij was een gevangene en de eerste tien jaar wees niets op een ommekeer in zijn lot.

 Vrede ontstaat dóór ons heen

In die lange jaren leerde hij – als machteloze-  alles over de kracht van innerlijke vrede.  En die kracht groeide en begon steeds sterker in hem te bewegen. De kracht gaf hém vorm en uiteindelijk werd hij de belichaming van innerlijke kracht. Van daaruit ontstonden, als vruchten aan een boom, zijn intenties, doelen.

Het waren geen plannen waarmee hij uiteindelijk de gevangenis uiteindelijk verliet. Er was geen schema, blauwdruk, tijdpad of overleg. Er was alleen de intentie om iedereen in zijn kracht te laten delen. Om de kracht verbindend te laten werken zodat iedereen hem zou kunnen ervaren.

Hij gunde iedereen de kracht en verspreidde zijn kracht –  de kracht – waar hij maar kon. Hij wilde de wereld verlichten en zei dat ook met de inmiddels overbekende woorden van Marianne Williamson (die ze weer ontleende aan een Cursus in Wonderen van Helen Schucman):

“ Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen
onbewust toestemming dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze angst,
bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”

Uit Mandela’s angstloze innerlijke vrede ontstond zijn kracht en met zijn kracht groeiden de macht van de verbinding en het hart. Hij laat zien dat de weg naar vrede altijd dóór ons heen is.  Wie angst voelt, ziet en ervaart verdeeldheid. Wie vrede voelt, ziet en beleeft de eenheid van alles.

We kunnen natuurlijk niet allemaal naar Robbeneiland,  maar we kunnen wel het voorbeeld van deze moderne mysticus volgen en steeds weer het licht (de kracht)  opzoeken, toelaten in ons en ons ermee verbinden. En vanuit de overvloed die daaruit ontstaat een ander herinneren aan zijn eigen stralendheid.

Ik wens een ieder een stromend, stralend, krachtig 2014

Marjolijn

9 januari 2014, Marjolijn

Posted in: Geen categorie