Jij bent de hoofdpersoon. Ik ben de hoofdpersoon. Wij zijn allemaal de hoofdpersoon. Het hele leven draait om ons. Wij zijn de maat aller dingen, het centrum van het heelal. En alles wat buiten ons gebeurt, vindt ook binnenin ons plaats.

Wat een onzin zul je denken. En wat onbescheiden!  “Ik, de hoofdpersoon? Welnee. Zo belangrijk ben ik toch niet.”

Ha, je bent erin getrapt. Misschien heb je het nog niet dóór, maar je laat nu zien dat je wél de hoofdpersoon bent. Je leest wat ik schrijf, je toetst het binnen jezelf en je komt – op basis van jouw denken en jouw voelen dat weer is gebaseerd op jouw ervaringen in jouw verleden- met je eigen unieke oordeel: “Onzin, onbescheiden, onbelangrijk.”

Het werkt een beetje als een ouderwetse centrifuge. Je trekt mijn verhaal naar binnen, spint het rond (verwerkt het) en vervolgens komt volautomatisch jouw kijk op de zaak/ jouw emotie vanuit het middelpunt vliedende kracht naar buiten. Je staat dus wel degelijk helemaal centraal in de beleving van ‘jouw’ wereld. Want dat is het punt: Iedereen staat centraal in zijn of haar belevingswereld. En in die zin draait het hele leven om jou. Je bent het middelpunt van de centrifugale beweging.

Tjonge, is dan dus iedereen de ster in zijn eigen film? Ook die buurman of – vrouw die zichzelf altijd zo wegcijfert en voor iedereen klaar staat? Tuurlijk, dat is ook een hoofdpersoon. Dat weet je eigenlijk best. Je luistert toch regelmatig naar zijn of haar verhalen? Je kijkt dan toch mee door zijn of haar ogen, door zijn of haar beleving van de werkelijkheid? Nee hoor, de hoofdpersoon laat zich niet wegcijferen en het wegcijferige gedrag van jouw buurvrouw/man komt dus gewoon voort uit een verhaal… van de hoofdpersoon.

‘Hoofd’ persoon
Wie maakt dan die verhalen? Waarom beleven we allemaal een ander verhaal?  Tja, dan kom je alweer bij die hoofdpersoon maar nu net iets anders gespeld: ‘Hoofd’ persoon.

De hoofdpersoon is het belangrijkste personage in het verhaal, maar de ‘hoofd’ persoon is de schepper, de creator, van de door jou ervaren werkelijkheid. De ‘hoofd’ persoon maakt en vertelt het verhaal over het leven, de situatie, de wereld, goed en slecht, medemensen en zichzelf. Hoe meer ‘hoofd’, hoe meer verhalen, hoe meer oordelen, hoe minder vrijheid.

 (Osho en) Alice in Wonderland
Dus als je geen verhalen hebt in je hoofd kun je ‘kaal’ naar de werkelijkheid kijken? Dan gaat er niks in je meebewegen en resoneren, dan gaat de praat- en vergelijkmachine niet aan, dan is er geen standpunt, geen toekomst of verleden dat zich door je gedachten beweegt? Doet er dan geen hoofd of ‘hoofd’ persoon meer mee?

Osho beschrijft het prachtig. Iedereen wordt (vrij) geboren als een ‘no mind’, zegt hij. En in de loop van ons leven veranderen we in een mind (in denken op pootjes). Mij doet het vaak aan Alice in Wonderland denken. Ze wordt klein, valt in een konijnenhol en gaat dan groeien waardoor ze de hele tijd vast komt te zitten. Precies zoals wij mensen. We worden als een no mind, dus hoofdpersoonloos geboren en naar mate onze mind (onze hoofdpersoon) groeit komen we vaster te zitten en neemt onze ruimte af.

Ach, daar is ook niks mis mee. Het hoort allemaal bij de ervaring van het leven, van het mens zijn op aarde. Maar toch knaagt er wel eens iets. Want ergens weten we nog wel hoe het voelde om een no mind te zijn. Misschien kom je daar wel eens in de buurt als je mediteert of gebeurde het gewoon vanzelf omdat zomaar opeens alles wegviel en je daardoor alles als nieuw zag. Misschien drong zelfs het besef door dat je hem of haar even niet meer hoefde te zijn. In het dagelijks leven duurt zo’n ervaring een minuut, een uur of een paar dagen. Dan wordt de druk van het systeem te groot. Je buren, het drama, je hoofdpersoon ze halen je snel weer bij ‘de les’. Ook niet erg. Het is interessant en verrijkend om beide werkelijkheden te ervaren en je hebt dan wel gevoeld dat er meer ruimte is.

No mind
Waarom vertel ik je dit verhaal? Omdat het zo is. En omdat het fijn is om te beseffen dat jij als hoofdpersoon onder alle verhalen, aanwensels, angsten, verlangens, tics, principes en standpunten van je  ‘hoofd’ persoon, altijd gewoon een vrije no mind bent.

* Voor alle duidelijkheid: het denken, de mind, het hoofd, het is een prachtig vermogen. We krijgen er mensen mee op de maan en mijnwerkers uit een diepe schacht. Het denken werkt graag hard!  Zo graag dat het – als het niets te doen heeft- zijn eigen verhalen gaat herkauwen, verhalen erbij maakt en standpunten zoekt. Dit alles in een poging om ‘iets’ tegen te komen waarmee het aan het werk kan. Omdat het referentiekader van het denken altijd voorkomt uit het verleden, zie je dus vaak dezelfde gedachten/emoties opkomen, die zo tot overtuigingen en jouw kijk op de wereld kunnen uitgroeien.

4 maart 2014, Marjolijn

Posted in: Geen categorie