Vorige keer vertelde ik over vastzittende schrik. Maar ook andere zaken kunnen vast zitten. Vandaag een verhaaltje met een schokeffect.

Een paar maanden geleden kwam er een prachtige jonge vrouw hier binnen, Jaar of 25, mooi, slank, lange glanzende haren, lieve vriend, leuk huis en nog slim ook. Ze was bezig met haar tweede Masteropleiding en in de ogen van de buitenwereld had ze alles wat haar hartje begeert.

Maar ze was niet gelukkig en dat kon ze voelen. Ze merkte dat ze steeds geslotener werd, vaak moest huilen om kleine zaken, mensen begon af te snauwen. In haar tweede studie had ze zich vastgebeten. Het moest supergoed gaan en ook supersnel en dus werkte ze superhard. Maar de laatste tijd voelde ze zich verzanden. Niet alleen de humeurigheid speelde haar parten maar ook: ze was zo moe!

Omdat dit de eerste keer was dat ik haar ontmoette, deed ik de basishandelingen die ik eigenlijk bij vrijwel elke nieuwe cliënt toepas. ( Dat is voor mij een manier om het lichaam en de energie van die ander te leren kennen en omgekeerd om ervoor te zorgen dat dat lichaam mij accepteert.) Daarna ruimde ik wat op, ik verruimde wat en op een gegeven moment kwam ik bij haar linkerhand. Ik kreeg een schok. Een echte! De hand knetterde en leek elektrisch. Er sprong letterlijk wat over. Informatie! Niet van haar hoofd maar van haar tja, hoe zal ik het noemen, haar wezen, haar kern, ziel, geest?
Zonder nadenken verwoordde ik het. “Was je vroeger heel creatief,” vroeg ik? Ze begon lachen, ontspande. “ Ja, nogal! Ik was altijd bezig met kleuren, ik schilderde, boetseerde, maar vond ook ontwerpen en vooral het maken van objecten super. “ Ze had er destijds zelfs nog over nagedacht om een kunstopleiding te gaan volgen.Ze werd helemaal blij en enthousiast toen ze dit vertelde. Maar nu deed ze niets creatiefs meer. Geen tijd, geen zin.

Dit verhaal is zo herkenbaar. Er is geen wet die je verbiedt om naast je werk, studie of school plezier te hebben en jezelf te voeden met activiteiten die goed voor je zijn. Voor de één is dat tuinieren, voor de ander koken, kunst, muziek maken of horen, boeken lezen, scheppend bezig zijn. Een mens is gelukkig meer, veel meer, dan alleen zijn intellect. Maar als dat het enige deel is dat je voedt, dan krijgt de rest van het lichaam dat je bewoont een ernstig energiegebrek en trekt – net als bij Engelse ziekte- krom. Het wordt stijf, gespannen en uiteindelijk ‘kun je niks meer hebben’.

Dit mooie mens is gelukkig weer gaan schilderen. Sterker nog: ze liet er geen gras over groeien en is meteen na haar bezoekje losgebarsten. Fleurige, kleurige kunstwerken. Haar humeur klaarde op, ze is een sport gaan doen die bij haar past, ze mediteert en heeft meer dan genoeg energie. De studie is bijna afgerond en ze heeft ook een prachtige baan gevonden.

Je lichaam, geest en ziel zijn je hele lieve leven lang onverbrekelijk met elkaar verbonden en ze hebben duidelijk effect op elkaar. Door een simpele aanraking wist deze jonge vrouw weer wat ze nog meer was dan een studeermachine. Haar lichaam herinnerde haar daaraan. En vervolgens kwam alles in beweging. En dat vind ik zó mooi van de Malva methode. Malva ziet en behandelt alle aspecten (lichaam, geest en ziel) van het menselijke wezen en werkt met de onderlinge verwevenheid daarvan.
En kijk, daar word ik nou weer blij van. Dat is dan weer mijn ‘voeding’.

24 maart 2015, Marjolijn

Posted in: Geen categorie