Nu de verhuizing en verbouwing er grotendeels opzitten en het leven weer min of meer op orde is, kan ik pas goed zien hoe veel en vol het afgelopen jaar was. Natuurlijk weet je dat ‘onderweg’ ook wel, maar dan is er zoveel te doen, staan er steeds weer werkmannen voor de deur, moeten er voortdurend ad hoc beslissingen worden genomen, gaat en moet alles zo ‘snel, snel, snel’, dat  ‘je’ meegesleept wordt in de maalstroom.

Leven in de maalstroom
En wie is dan die ‘je’ die in de maalstroom terecht komt?  ‘Dat ben jezelf natuurlijk’ zal je zeggen.
Maar welke zelf, welke ik? Want er is blijkbaar een ik dat in de maalstroom draait en ook een ik dat ziet dat dat gebeurt. (Want anders zou het er niet over kunnen praten).
Wat ik ervan heb begrepen, is het volgende: gewaarzijn* woont in het lichaam en ik vermoed in het hart. Het ‘ziet’ wat het hoofd denkt en wat dat met het lichaam doet en met de sfeer waarin de eigenaar ervan verkeert. Via het hart en samen met het hart  ‘stuurt’ het gewaarzijn het leven mee. Hart en hoofd in balans, dat is het doel.
Het kan echter zijn dat je je gewaarzijn (geheel, gedeeltelijk, tijdelijk, op bepaalde momenten of steeds weer in dezelfde situatie) verliest. En dát is wat er gebeurt wanneer ‘je’ wordt meegesleept in de maalstroom!

Wat is waar? De gelukzaligheid of de woede?
Als ons gewaarzijn onder druk staat – bijvoorbeeld doordat er in te korte tijd te veel moet worden gedaan of als er een sterke emotionele prikkel is – dan neemt het de benen! Het schiet uit het hart en komt in een andere laag van waarneming terecht. Je ervaart het leven dan vanuit déze waarnemingslaag die altijd een specifieke emotionele kleur heeft zoals angst of woede en in het kielzog daarvan emoties en gedragingen als slachtofferschap, kruiperigheid, jaloersheid, wraakzucht etc. Je gewaarzijn is daar dan in verstrikt en daardoor ervaar je op dat moment het leven vanuit dit emotionele perspectief. (Het omgekeerde kan natuurlijk ook. Je gewaarzijn kan zich wentelen in gelukzaligheid maar daar hoor je over het algemeen weinig mensen over klagen).

Druk wordt individueel ervaren
Natuurlijk kan de ene mens ‘meer hebben’ dan de ander. Druk wordt altijd individueel ervaren en waar en wanneer het gewaarzijn ‘er uit schiet’ is dus heel persoonlijk. Degene die meer kan hebben, kan vinden dat een ander zich aanstelt, een Kruidje Roer Me Niet is of  een ‘watje’. En omgekeerd kan de zogenaamde aansteller zien dat de stoere zichzelf (en anderen) beschadigt met ‘harteloos’ gedrag.

Je hart kwijt
Harteloos? Ja, het is schokkend, maar dat is écht het goede woord. In extreme gevallen schiet het gewaarzijn zó ver weg dat mensen helemaal niks meer voelen! Er is dan geen verbinding meer met het lijf waarin het voelen plaatsvindt. En dus ook niet met het hart. Op die manier kan men, uitsluitend rationeel levend vanuit het hoofd, de ergste beslissingen nemen! De geschiedenis is er vol van.
Het gewaarzijn zal echter altijd proberen om terug te komen in het hart. Lukt dat, dan liggen  – in dit laatste geval – schuldgevoel, spijt en berouw op de loer. Gevoelens die zo pijnlijk kunnen zijn dat het gewaarzijn wederom wegvlucht. Keihard en ongevoelig kunnen deze mensen daardoor worden. Maar wie goed kijkt, ziet dat angst de baas is.

Je hart in het Lunapark
Natuurlijk staat bij iedereen van tijd tot tijd het gewaarzijn onder druk en verplaatst het zich naar een van de andere waarnemingslagen. En dat kan heel pijnlijk en angstig zijn. Moeilijk en makkelijk, donker en licht; het hoort allemaal bij het leven. Naar mijn idee zijn we hier om (aan den lijve) te ervaren wat het leven is. En daar horen ups en downs, pijn en vreugde, licht en zwaar, zorgeloos en bezorgd kortom lief en leed bij. Een Lunapark met van alles wat. En het gewaarzijn kan op al die plekken verblijven en kan al die sferen ervaren, maar het ís het niet.

Het verdwaalde hart
En dat laatste is heel belangrijk. ‘Ik was mezelf kwijt’ of  ‘Ik herkende mezelf niet’ zeggen we wel eens. Kan het zijn dat je dan je gewaarzijn tijdelijk was verloren? Is dat wat er gebeurt wanneer ‘je’ wordt meegesleept? Zou je het gewaarzijn dan kunnen zien als een stukje van je hart dat verdwaald is en in deze vreemde omgeving zichzelf niet meer herkent waardoor het denkt dat het de omgeving is? En zich er dan mee vereenzelvigt?
Net zoals een stoel niet hetzelfde is als de ruimte waar hij in staat, is het gewaarzijn niet hetzelfde als de ruimte waarin het zich bevindt. Je bent niet dat wat je  -middels je op dat moment emotioneel verdwaalde gewaarzijn-  ervaart. Je bent de ruimte waarin ervaren wordt.

Meditatie, verbinding met het hart
In turbulente tijden zoals het afgelopen jaar, wil mijn gewaarzijn weleens op excursie gaan zonder dat van tevoren te overleggen. Dan heb ik heel veel aan meditatie. Daarin kan ik een stapje terug doen en zien wat er is gebeurd om zo uit de emotie weer in het hart komen. Om weer ruimte te voelen en de verbinding te ervaren. Soms alleen maar voor de duur van de meditatie, gelukkig ook vaak voor veel langere tijd. Dan kleurt bewust gewaarzijn mijn dagen en dan draag ik het in mijn hart. Het hart, ons centrum, dat altijd wil verbinden en delen. En in mijn geval graag iedereen wil laten delen in wat er is en wat er kan gebeuren als je het hoofd -al is het maar tijdelijk- verlaat.

Daarom vind ik het meer dan fijn om me met jullie weer te mogen verdiepen in Energetische Meditatie, om samen met jullie de chakra’s fysiek en energetisch te mogen verkennen, om de diepte en de ruimte in te gaan tijdens de meditaties en om jou in een energetische behandeling te mogen laten ervaren wat je – op dat moment- gewaar kunt worden.

Kijk hier voor het programma voor de rest van 2018

9 september 2018, Marjolijn

Posted in: Geen categorie